There are some moments that it’s not the eyes that see… It’s the Passion that sees … the Emotions … The Soul!!!
Fine Art Exhibition @ Blank Wall Gallery
February 10, 2018

Fine Art Exhibition @ Blank Wall Gallery

View
ΣΑΛΑΜΙΝΑ: ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ
/ December 17, 2017

Όλα τα ταξίδια, μακρινά ή κοντινά, είναι μία απόπειρα διαφυγής από την καθημερινότητα, μία προσπάθεια να αλλάξουμε παραστάσεις και εικόνες.

View
forgotten on paper | FMAG
/ December 17, 2017

Έκθεση φωτογραφίας της Χριστίνας Σαρλάμη στο πλαίσιο του 5th Handmade & Recycled Theater Festival

View
DIGITAL GALLERY: Χριστίνα Σαρλάμη – «Η Φύση τα πάντα εν σοφία εποίησε…»
/ June 21, 2017

Η Φύση υπεύθυνη για τις ομορφιές και τα θαύματα που υπάρχουν γύρω μας, ξέρει πως να μας εκπλήσσει κάθε φορά.

View
ΤΣΙΠΟΥΡΟ-ΚΑΖΑΝΕΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΡΟΒΙΕΣ
/ April 21, 2017

Ο Κώστας έκανε χρόνια απόσταξη τσίπουρου στις Ροβιές, με ετικέτα στο μπουκάλι «Άντε γεια».

View
ΧΕΡΟΜΥΛΟΣ: ΤΑΞΙΔΙ ΦΥΓΗΣ
/ March 13, 2017

Πάλι οι σκέψεις κόβουν βόλτες στο μυαλό. Μαζεύτηκαν πολλά τελευταία και δεν μπορώ να βάλω μία τάξη.

View

Το 4o Enduro Festival 2017 είναι παρελθόν και μια όμορφη φετινή ανάμνηση. View

ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ: ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΞΩΤΙΚΟ!
/ February 6, 2017

Κλείνοντας εισιτήρια για Εδιμβούργο, περίμενα ότι θα επισκεφτώ άλλη μία μουντή, ψυχρή, αγγλική πόλη.

Στα μεγάλα έργα του -“Καπετάν Μιχάλης”, “Βραχόκηπος”, “Ζορμπάς”, έναν πραγματικό λογοτεχνικό θησαυρό- ο Νίκος Καζαντζάκης καταθέτει τις αγωνίες ενός περήφανου πνεύματος από το πιο βαθύ του βίωμα, την έξαψη των συναισθημάτων, την εκτυφλωτική φαντασμαγορία του κόσμου, τις ακραίες αποφάσεις, τον στοχασμό του πάνω στη μοίρα του ανθρώπου.

Μέσα στην περίεργη εποχή που διανύουμε, όπου επαναπροσδιορίζονται αξίες και αρχές του κοινωνικού μας ιστού, ο λόγος του Νίκου Καζαντζάκη φαντάζει πιο επίκαιρος από ποτέ. Η μάχη του ανθρώπου με τις δυνάμεις της υλικής, πνευματικής και ηθικής φθοράς και η ανάδειξη εκείνων των ικανοτήτων και αρετών του ανθρώπου που τον ωθούν να κοιτάζει ψηλά, να μάχεται, να δημιουργεί και να ελπίζει απελπισμένα.

Το «Φάλτσο Πορεία» δεν είναι μια παράσταση που απλώς αναπολεί. Δεν τραγουδάμε για να περάσει η ώρα, ο ποιητής δεν έχει χρόνο. Δεν ξέρουμε αν είναι ο ίδιος ή κάποιο ξωτικό που ξέρασε η θάλασσα. Ίσως είναι ένα ποίημα, εκείνο το τελευταίο, εκείνο που δεν άντεχε. Ίσως πάλι είναι μια μικρή ομολογία, τώρα που η γοργόνα ενηλικιώθηκε και η μάνα αναπαύεται, τώρα που οι πειρατές φωτογραφίζονται στην πλαζ και η Δόνα Χούλια κατέβηκε στην πολιτική, τώρα που η θάλασσα κοιμάται και ο πίθηκος έγινε άνθρωπος. Τώρα χτυπάμε φάλτσο,… 32 μοίρες βορειότερα. Εκεί η πόρνη σε περιμένει μ’ ένα ποτήρι γάλα….